Γκλας, Φίλιπ

(Philip Glass, Βαλτιμόρη 1937 –). Αμερικανός μουσικοσυνθέτης. Από τους σημαντικότερους συνθέτες της σύγχρονης μουσικής, ο Γ. έχει καταφέρει με το πολυποίκιλο έργο του να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ σοβαρής μουσικής και ποπ, χάρη σε νέους τρόπους που εισήγαγε για να έλθει σε επαφή με το κοινό. Μουσική ιδιοφυΐα –παιδί-θαύμα, μιας εποχής που οι ΗΠΑ χρειάζονταν και διαφήμιζαν τα παιδιά με χαρισματικά ταλέντα– έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα με μαθήματα φλάουτου στα 8 του χρόνια. Σε ηλικία 15 ετών έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, όπου πραγματοποίησε σπουδές φιλοσοφίας, αλλά αφιέρωνε τον περισσότερο χρόνο του στο πιάνο. Έπειτα από σύντομες σπουδές στη φημισμένη μουσική σχολή Τζούλιαρντ, το 1963 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για μαθήματα με τη διάσημη Νάντια Μπουλανζέ. Λίγο αργότερα, η συνεργασία του, σε θεωρητικό επίπεδο, με τον Ινδό βιρτουόζο του σιτάρ Ραβί Σανκάρ, ο οποίος γνώριζε τότε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, τον έφερε σε επαφή με το ολότελα διαφοροποιημένο ινδικό μουσικό σύστημα· αυτή η εμπειρία έμελλε να καθορίσει στο εξής τη μουσική του κατεύθυνση, με την αποδέσμευσή του από το δωδεκατονικό σύστημα και τον φορμαλισμό της κλασικής μουσικής. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου ανάλογοι προβληματισμοί διακρίνονταν στη μουσική πρωτοπορία της πόλης. Ο Γ. επέλεξε τον μινιμαλισμό ως εκφραστικό μέσο και τα νεοϋορκέζικα ροκ κλαμπ ως χώρο παρουσίασης του έργου του. Σχημάτισε ένα επταμελές σύνολο (Philip Glass Ensemble) και ηχογράφησε τους πρώτους δίσκους του στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1976, συνέθεσε τη μουσική για το Einstein on the Beach, ένα πρωτοποριακό θεατρικό θέαμα σε σενάριο του Ρόμπερτ Γουίλσον, που έκανε τον γύρο του κόσμου και καθιέρωσε τον Γ. ως αυθεντία της νέας μουσικής. Αν και συνέχισε με τη σύνθεση μουσικής επένδυσης για θεατρικά έργα, η παγκόσμια καταξίωση ήρθε από τον κινηματογράφο το 1983. Η μουσική του για το φουτουριστικό-οικολογικό ντοκιμαντέρ του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο, Koyaanisqatsi, θεωρήθηκε το «σάουντρακ της νέας εποχής»· η χρήση της τεχνολογίας από τον σκηνοθέτη και τον συνθέτη για να δείξουν την αποξένωση του κατοίκου των μεγαλουπόλεων και την καταστροφή της φύσης, έφτασε σε αριστουργηματικά επίπεδα συνεργασίας. Στα επόμενα χρόνια, ο Γ. γνώρισε και εμπορική επιτυχία, χάρη στη μουσική που έγραψε για την Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες (1984), τη συνεργασία του με τον Ρέι Μάνζαρεκ (των Doors) στη διασκευή τους των Κάρμινα Μπουράνα του Ορφ (1983) και τον δίσκο του Songs of Liquid Days (1986), που περιείχε τις πιο συμβατικές συνθέσεις της καριέρας του. Συνεχίζοντας τις μουσικές επενδύσεις για το θέατρο και τον κινηματογράφο, το 1999 συνεργάστηκε με το κουαρτέτο εγχόρδων Kronos Quartet για τη μουσική επένδυση του ριμέικ της πρωτότυπης ταινίας Dracula (του 1931). Το καλοκαίρι του 2001, ο Γ. πραγματοποίησε μία παγκόσμια περιοδεία για τη ζωντανή παρουσίαση της μουσικής του Koyaanisqatsi, με ταυτόχρονη προβολή της ταινίας· η παράσταση αυτή ανέβηκε και στο θέατρο του Λυκαβηττού. Ο Αμερικανός μουσικοσυνθέτης Φίλιπ Γκλας.